Gedachten volgen (deel 2)

Iedereen beleefd de wijk natuurlijk totaal anders als hij/zij hier doorheen loopt.Alleen al door persoonlijke herinneringen.Wat als je door iemand anders zijn ogen door deze wijk loopt.En hoort wat zijn/haar gedachtes op dat moment waren.
Zo leer je de wijk kennen op basis van persoonlijke herinneringen van andere mensen.

Uitwerking
De toeschouwer loopt door een straat en hoort (met een koptelefoon op) de gedachtes/herinneringen van iemand die ooit ook door die straat liep.
De toeschouwer kan deze weg van gedachten/herinneringen volgen.
Als de toeschouwer een bepaalde gedachte wil blijven volgen moet hij zich dus inleven in die persoon.
En bedenken waar hij heen zal gaan.
Maakt de toeschouwer een verkeerde beslissing of kiest hij er bewust voor deze gedachte niet meer te volgen, komt hij weer in iemand anders zijn gedachte terecht.

Wat voor gedachten zouden dit kunnen zijn?
Het mooiste lijkt me om een gedachtegang te creëren die zo realistisch mogelijk is.
Een herinnering kan b.v. gaan over een bepaald huis waar je langskomt, of langs een boom waar iemand vroeger een keer uit is gevallen en zijn arm brak.
Zo kan de toeschouwer ook echt zien waar de gedachten/herinneringen zich afspelen.

Het lijkt me mooi om de gedachten zo realistisch mogelijk te laten zijn.
Alsof jij echt even in iemand anders zijn hoofd zit.
De gedachten van iemand gaan vaak in flarden die voor andere niet te direct te begrijpen zijn.
Ik wil dus niet een kant en klare herinnering van iemand laten horen.
Maar een verhaal in flarden, zodat de toeschouwer zijn eigen fantasie moet gebruiken om hier een verhaal van te maken.
De invulling hiervan zal dan dus ook weer per persoon kunnen verschillen.
Hoe langer de toeschouwer een gedachten volgt hoe meer hij van deze persoon te weten zal komen.

Voorbeelden van gedachteroutes
De toeschouwer weer van te voren niet waar deze gedachte heen zal gaan.
Maar komt uiteindelijk bij de eindbestemming en zal dan dus weer iets meer over deze persoon te weten komen of beter begrijpen waar de gedachtes over gingen.
Ik wil gaan spelen met de verwachting van de toeschouwer.
Juist omdat de toeschouwer alleen flarden gedachte hoort zal hij zelf een bepaalde invulling gaan maken.
Ik wil dat bij de toeschouwer pas alle puzzelstukjes in elkaar vallen als hij bij de eindbestemming komt.
Voorbeelden:

- Een postbode die zijn wijk loopt
(De toeschouwer denkt misschien wel dat het een gluurder is die bij mensen de tuin inloopt, of een inbreker)
- Iemand die naar de tandarts moet en daar bang voor is.
gedachten: Een zware mannenstem die heel zenuwachtig is en zich totaal lijkt te verliezen in zijn angst en geforceerd zijn gedachten probeert af te leiden.
De toeschouwer zou kunnen denken dat deze net man iets heel erg heeft gedaan, of gaat doen.
- Een moeder die haar kinderen van school gaat halen
(terwijl de toeschouwer misschien dacht dat het zelf om een kind ging)
- Iemand die naar de dokter gaat, en bang is voor de uitslag
- Iemand die de hond uitlaat
- Iemand die net boodschappen heeft gedaan en naar huis loopt
- Een straatjongen die naar een hangplek gaat